چربی احشایی چیست؟ از کجا بفهمیم چربی احشایی داریم؟

آیا تاکنون به این فکر کرده‌اید که چرا برخی افراد با وجود وزن مناسب، همچنان در معرض خطر بیماری‌های قلبی، دیابت یا مشکلات تنفسی قرار دارند؟ شاید پاسخ در نوع خاصی از چربی باشد که پنهانی و بی‌سر و صدا در اطراف اندام‌های داخلی بدن جا خوش کرده است، یعنی چربی احشایی؛ این چربی برخلاف چربی زیر پوست که به راحتی قابل مشاهده است، در عمق بدن قرار دارد و می‌تواند تأثیرات مخربی بر سلامت شما بگذارد. یا حتی در برخی اوقات سوال چرا چربی شکم آب نمیشود؟ لحظه‌ای از ذهن ما نمی‌رود. جواب این سوال در شناخت چربی‌های احشایی نهفته است.

در این مقاله، با زبانی ساده اما دقیق، همه چیز درباره چربی احشایی را بررسی می‌کنیم؛ از تعریف آن گرفته تا علائم، دلایل ایجاد و خطراتی که برای بدن به همراه دارد. پس اگر می‌خواهید بدانید چه غذاهایی دشمن سلامتی شما هستند، چربی احشایی چگونه اندازه‌گیری می‌شود و راهکارهای مقابله با آن چیست، این مقاله را از دست ندهید، همراه ما باشید تا با این دشمن خاموش بیشتر آشنا شوید.

چربی احشایی چیست؟

چربی احشایی یا Visceral Fat نوعی چربی بدن است که در اطراف اندام‌های داخلی مانند کبد، معده، روده‌ها و حتی قلب تجمع می‌کند. در شرایط عادی، این چربی به عنوان یک منبع ذخیره انرژی و محافظ برای اندام‌های داخلی عمل می‌کند. اما وقتی از حد طبیعی فراتر رود، به یک تهدید جدی برای سلامتی تبدیل می‌شود. چربی احشایی به دلیل موقعیت خاص خود، مستقیماً با جریان خون و متابولیسم بدن در ارتباط است، که این موضوع می‌تواند خطرات متعددی مانند افزایش التهاب، مقاومت به انسولین و اختلالات متابولیکی را به همراه داشته باشد.

برخلاف چربی زیر جلدی که درست زیر پوست قرار دارد و با دست قابل لمس است، چربی احشایی در عمق بدن و اطراف اندام‌های حیاتی قرار می‌گیرد. این ویژگی باعث می‌شود که شناسایی آن بدون ابزارهای پزشکی دشوار باشد، اما اثرات آن به مرور در عملکرد بدن نمایان می‌شود. تجمع بیش از حد این نوع چربی با افزایش سایز دور کمر، تغییرات هورمونی و بروز بیماری‌هایی مانند دیابت نوع 2، کبد چرب و بیماری‌های قلبی همراه است. با توجه به اینکه چربی احشایی اغلب علائم واضحی ندارد، ممکن است بسیاری از افراد از وجود آن در بدن خود آگاه نباشند. اما چگونه می‌توان علائم این چربی پنهان را شناسایی کرد؟ در بخش بعدی، به بررسی علائم چربی احشایی می‌پردازیم.

مقاله‌ای برای شما: هایفوتراپی چیست؟

علائم چربی احشایی چیست؟

چربی احشایی به دلیل موقعیت پنهانی خود در داخل بدن اغلب علائم مشخصی ندارد و بسیاری از افراد بدون آگاهی از وجود آن، با مشکلات مرتبط دست‌وپنجه نرم می‌کنند. با این حال، برخی نشانه‌های غیرمستقیم می‌توانند به تجمع این نوع چربی اشاره داشته باشند. این علائم عبارتند از:

1. افزایش سایز دور کمر: تجمع چربی احشایی در شکم باعث افزایش دور کمر می‌شود، حتی اگر وزن کلی بدن تغییر چندانی نداشته باشد. این نشانه به‌خصوص در مردان بیشتر به چشم می‌خورد.
2. احساس نفخ و سنگینی در ناحیه شکم: افراد دارای چربی احشایی ممکن است به‌ طور مداوم احساس سنگینی یا نفخ در ناحیه شکم داشته باشند، حتی اگر رژیم غذایی خاصی نداشته باشند که باعث این حس شود.
3. افزایش وزن بدون دلیل مشخص: چربی احشایی می‌تواند باعث افزایش وزن در ناحیه شکم شود، حتی اگر فرد تغییری در رژیم غذایی یا سطح فعالیت بدنی خود نداشته باشد.
4. اختلالات خواب و تنفس: آپنه خواب یا اختلالات تنفسی شبانه ممکن است از وجود چربی احشایی نشأت بگیرد. این چربی با فشردن اندام‌های داخلی می‌تواند به مشکلات تنفسی در هنگام خواب منجر شود.
5. افزایش فشار خون: یکی از اثرات منفی چربی احشایی بر بدن، تأثیر بر گردش خون و افزایش فشار خون است. این موضوع می‌تواند به‌ طور مستقیم خطر بیماری‌های قلبی و سکته را افزایش دهد.
6. احساس خستگی و کاهش انرژی: چربی احشایی می‌تواند با ایجاد اختلال در متابولیسم بدن و افزایش سطح التهاب، احساس خستگی و کاهش انرژی را در فرد ایجاد کند.

این علائم معمولاً به تدریج و بدون هشدار جدی ظاهر می‌شوند و بسیاری از افراد آن‌ها را به عوامل دیگری نسبت می‌دهند، اما ریشه اصلی این مشکلات اغلب در سبک زندگی، رژیم غذایی و عوامل محیطی و ژنتیکی و حتی رژیم لاغری نامناسب نهفته است. در بخش بعدی، به بررسی دلایل اصلی ایجاد چربی احشایی و عواملی که خطر آن را افزایش می‌دهند، خواهیم پرداخت.

مطلب پیشنهادی: آیا قهوه باعث لاغری میشود؟

دلایل ایجاد چربی احشایی چیست؟

تجمع چربی احشایی در بدن می‌تواند تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار گیرد که به سبک زندگی، محیط و ویژگی‌های فردی مرتبط هستند. این عوامل نه تنها باعث افزایش چربی احشایی می‌شوند، بلکه مدیریت و کاهش آن را نیز دشوارتر می‌کنند. مهم‌ترین دلایل ایجاد چربی احشایی عبارتند از:

1. رژیم غذایی ناسالم
   مصرف بیش از حد غذاهای پرچرب، شیرینی‌ها، کربوهیدرات‌های ساده (مانند نان سفید و برنج سفید) و فست‌فودها از اصلی‌ترین دلایل تجمع چربی احشایی است. استفاده از نان رژیمی مناسب می‌تواند گزینه خوب برای پیشگیری از این اتفاق باشد. این مواد غذایی با ایجاد کالری اضافی و افزایش سطح قند خون، شرایط را برای ذخیره‌سازی چربی در اطراف اندام‌های داخلی فراهم می‌کنند.
2. کم‌تحرکی و عدم ورزش
   زندگی بی‌تحرک یا اصطلاحاً سبک زندگی sedentary یکی از عوامل کلیدی در ایجاد چربی احشایی است. فعالیت بدنی ناکافی باعث می‌شود کالری مصرفی به جای سوزانده شدن، به شکل چربی در بدن ذخیره شود. این چربی بیشتر در ناحیه شکم و اطراف اندام‌ها انباشته می‌شود. حتی انجام ورزش‌های سبک مانند یوگا و پیلاتس نیز می‌تواند به جلوگیری از ایجاد چربی احشایی کمک کنند. در این خصوص سوالی که پیش میاید این است که آیا یوگا باعث لاغری میشود؟ در این خصوص باید گفت بله، اما بسته به عوامل مختلفی دارد.
3. ژنتیک
   عوامل ژنتیکی نقش مهمی در تعیین محل تجمع چربی در بدن دارند. برخی افراد به دلیل ویژگی‌های وراثتی، بیشتر مستعد ذخیره چربی در ناحیه شکم و اطراف اندام‌های داخلی هستند.
4. افزایش سن
   با افزایش سن، متابولیسم بدن به طور طبیعی کاهش می‌یابد، و این موضوع می‌تواند به افزایش چربی در ناحیه شکم منجر شود. همچنین، کاهش سطح هورمون‌هایی مانند استروژن و تستوسترون در سنین بالا، احتمال تجمع چربی احشایی را افزایش می‌دهد.
5. استرس و سطح بالای کورتیزول
   استرس مزمن یکی دیگر از عوامل تأثیرگذار در تجمع چربی احشایی است. افزایش سطح هورمون کورتیزول در پاسخ به استرس می‌تواند باعث ذخیره بیشتر چربی در شکم و اطراف اندام‌های حیاتی شود. استرس همچنین ممکن است اشتها را افزایش داده و فرد را به سمت مصرف غذاهای ناسالم سوق دهد و در برخی موارد به پرخوری عصبی نیز ختم شود. استفاده از راه‌های کاهش اشتها می‌تواند تا حدودی از این اتفاق جلوگیری کند.

این دلایل اغلب با عادات غذایی ناسالم و مصرف برخی مواد غذایی خاص مرتبط هستند؛ اما دقیقاً کدام غذاها بیشترین تأثیر را در افزایش چربی احشایی دارند؟ در بخش بعدی، به بررسی غذاهایی که باعث ایجاد چربی احشایی می‌شوند، خواهیم پرداخت.

چه غذا‌هایی باعث ایجاد چربی احشایی می‌شوند؟

رژیم غذایی نقش بسیار مهمی در ایجاد و افزایش چربی احشایی ایفا می‌کند؛ در حقیقت، مصرف غذاهای خاصی می‌تواند به طور مستقیم با افزایش این نوع چربی در بدن مرتبط باشد. این غذاها معمولاً کالری بالایی دارند، اما از نظر مواد مغذی ضروری بدن فقیر هستند. در ادامه، به بررسی غذاهایی که بیشترین تأثیر را در انباشته شدن چربی احشایی دارند، می‌پردازیم:

1. شیرینی‌ها و نوشیدنی‌های شیرین
   مواد غذایی حاوی قند بالا، مانند شیرینی‌ها، کیک‌ها، شکلات‌ها و نوشیدنی‌های گازدار یا آبمیوه‌های صنعتی، از اصلی‌ترین عوامل افزایش چربی احشایی هستند. مصرف زیاد قند باعث افزایش سریع قند خون و ترشح انسولین می‌شود. انسولین، که به تنظیم قند خون کمک می‌کند، در سطوح بالا بدن را به ذخیره چربی در ناحیه شکم تشویق می‌کند. توجه داشته باشید که این مورد به منزلخ حذف کامل قند نیست زیرا در این صورت با عوارض حذف قند روبرو می‌شوید.
2. غذاهای چرب و فست‌ فودها
   فست‌ فودها و غذاهای فرآوری‌شده حاوی مقادیر زیادی چربی‌های اشباع شده و ترانس هستند که به شدت با تجمع چربی احشایی مرتبط‌اند. غذاهایی مانند پیتزا، برگرها، سیب‌زمینی سرخ‌کرده و انواع میان‌وعده‌های صنعتی با ایجاد التهاب و افزایش ذخیره‌سازی چربی در اطراف اندام‌های داخلی، خطر چربی احشایی را افزایش می‌دهند.
3. کربوهیدرات‌های ساده
   غذاهای حاوی کربوهیدرات‌های ساده مانند نان سفید، برنج سفید، ماکارونی معمولی و محصولات فرآوری‌شده (مانند کیک‌ها و بیسکوییت‌ها) می‌توانند باعث افزایش سریع قند خون و تجمع چربی در بدن شوند. این مواد غذایی به دلیل نداشتن فیبر کافی، به سرعت هضم می‌شوند و انرژی اضافی آن‌ها به چربی تبدیل می‌شود.
4. الکل
   مصرف بیش از حد الکل، به‌ویژه نوشیدنی‌های الکلی شیرین، می‌تواند به شدت تجمع چربی احشایی را افزایش دهد. الکل نه تنها کالری زیادی دارد، بلکه متابولیسم طبیعی بدن را مختل کرده و باعث افزایش ذخیره چربی در ناحیه شکم می‌شود. از عوارض مصرف الکل می‌توان به کاهش حساسیت به انسولین و افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 اشاره کرد.
5. تنقلات پرکالری و کم‌ارزش
   تنقلات صنعتی مانند چیپس، پفک، کراکرهای شور و اسنک‌های آماده، سرشار از نمک، چربی‌های ناسالم و کالری هستند. این مواد غذایی نه تنها احساس سیری ایجاد نمی‌کنند، بلکه باعث تمایل به مصرف بیشتر کالری می‌شوند و بدن را به ذخیره چربی در نواحی شکمی سوق می‌دهند.
6. مواد غذایی سرشار از فروکتوز صنعتی
   فروکتوز، که به طور گسترده در نوشابه‌ها، آبمیوه‌های صنعتی و برخی از انواع سس‌ها و شربت‌ها وجود دارد، به دلیل متابولیسم متفاوت خود در بدن، مستقیماً به چربی در ناحیه شکم تبدیل می‌شود. استفاده از روش‌های افزایش متابولیسم می‌تواند راهکار مناسبی برای کاهش چربی‌های احشایی باشد.

چگونه رژیم غذایی بر ایجاد چربی احشایی تأثیرگذار است؟

تجمع چربی احشایی نه تنها به مصرف بیش از حد این غذاها، بلکه به الگوی کلی رژیم غذایی وابسته است. رژیم‌هایی که در آن‌ها مصرف فیبر کم و مصرف چربی‌های ناسالم و قند زیاد است، بدن را مستعد ذخیره چربی در شکم می‌کنند. اما آیا می‌توان از چربی احشایی و اثرات آن پیشگیری کرد؟ برای این کار، باید ابتدا بدانیم که چربی احشایی چگونه اندازه‌گیری می‌شود و چه میزان آن خطرناک است. در بخش بعدی، به بررسی روش‌های اندازه‌گیری چربی احشایی خواهیم پرداخت.

مطلب پیشنهادی: تاثیر حلقه زدن بر لاغری

چربی احشایی چگونه اندازه‌گیری می‌شود؟

اندازه‌گیری چربی احشایی به دلیل موقعیت پنهانی آن در بدن، میتواند تا حد زیادی چالش‌برانگیز باشد. این چربی در عمق شکم و اطراف اندام‌های داخلی قرار دارد و معمولاً با روش‌های ساده قابل شناسایی نیست. با این حال، روش‌های متعددی برای تخمین و اندازه‌گیری این نوع چربی وجود دارد که در ادامه به مهم‌ترین آن‌ها اشاره می‌کنیم:

1. تست اندازه‌گیری دور کمر

یکی از ساده‌ترین و رایج‌ترین روش‌ها برای ارزیابی احتمال وجود چربی احشایی، اندازه‌گیری دور کمر است.

• برای این کار، یک متر انعطاف‌پذیر را در بالای استخوان لگن و در راستای ناف قرار دهید و دور کمر خود را اندازه‌گیری کنید.
• اگر اندازه دور کمر در مردان بیش از 102 سانتی‌متر و در زنان بیش از 88 سانتی‌متر باشد، احتمال تجمع چربی احشایی بالا است.
  این روش ساده، اگرچه دقیق نیست اما می‌تواند به عنوان یک شاخص هشدار اولیه استفاده شود.

2. تصویربرداری پزشکی (CT Scan و MRI)

روش‌های تصویربرداری پزشکی مانند سی‌تی‌اسکن (CT) و ام‌آر‌آی (MRI) دقیق‌ترین ابزار برای اندازه‌گیری چربی احشایی هستند.

• این روش‌ها با ارائه تصاویر سه‌بعدی از بدن، می‌توانند میزان دقیق چربی احشایی و محل تجمع آن را مشخص کنند.
• با این حال، این روش‌ها به دلیل هزینه بالا، دسترسی محدود و نیاز به تجهیزات پیشرفته، معمولاً در موارد خاص و برای ارزیابی‌های پزشکی استفاده می‌شوند.

3. اندازه‌گیری نسبت دور کمر به قد

این روش ساده و نسبتاً دقیق، نشان می‌دهد که چربی احشایی چگونه در بدن توزیع شده است:

• برای محاسبه، دور کمر (سانتی‌متر) خود را بر قد (سانتی‌متر) تقسیم کنید.
• اگر این نسبت بیش از 0.5 باشد، احتمال وجود چربی احشایی بالا است.
  این شاخص علاوه بر ساده بودن، می‌تواند به افراد کمک کند تا خطرات احتمالی را زودتر شناسایی کنند.

4. شاخص توده بدنی (BMI)
   اگرچه محاسبه شاخص توده بدنی (BMI) بیشتر برای اندازه‌گیری چربی کلی بدن استفاده می‌شود، اما در کنار سایر روش‌ها می‌تواند اطلاعات مفیدی ارائه دهد. افراد دارای BMI بالای 25 ممکن است مستعد تجمع چربی احشایی باشند، اما این روش به‌تنهایی برای شناسایی دقیق کافی نیست.

محاسبه Bmi

5. آنالیز ترکیب بدن (Body Composition Analysis)
   دستگاه‌های پیشرفته‌ای مانند DXA Scan یا ترازوهای دیجیتالی که ترکیب بدن را تحلیل می‌کنند، می‌توانند میزان چربی احشایی را تخمین بزنند. این دستگاه‌ها با استفاده از امواج الکترومغناطیسی یا اشعه ایکس، میزان دقیق چربی، عضله و آب بدن را مشخص می‌کنند.

چرا اندازه‌گیری چربی احشایی اهمیت دارد؟

شناسایی میزان چربی احشایی می‌تواند به پیشگیری از بیماری‌های مرتبط با آن کمک کند. روش‌های اندازه‌گیری، از ساده‌ترین ابزارها مانند متر گرفته تا فناوری‌های پیشرفته تصویربرداری، هرکدام مزایا و محدودیت‌های خود را دارند. مهم این است که با شناسایی زودهنگام، بتوان اقدامات لازم برای کاهش این چربی خطرناک را انجام داد. کمی قبل‌تر گفتیم که چربی احشایی می‌تواند تهدیدی برای سلامتی افراد باشد، اما دقیقا چه خطراتی برای بدن انسان دارد؟ چگونه میتواند سلامت بدن را در ریسک قرار دهد؟ در بخش بعدی، به بررسی عوارض و خطراتی که چربی احشایی برای سلامتی ایجاد می‌کند، خواهیم پرداخت.

عوارض و خطرات چربی احشایی چیست؟

چربی احشایی به دلیل موقعیت خاص خود در بدن، می‌تواند تأثیرات مخربی بر سلامت کلی داشته باشد. این نوع چربی نه تنها فضای اطراف اندام‌های داخلی را اشغال می‌کند، بلکه با ترشح مواد شیمیایی و هورمون‌های التهابی، عملکرد طبیعی بدن را مختل کرده و خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن را افزایش می‌دهد. مهم‌ترین عوارض و خطرات چربی احشایی عبارتند از:

1. بیماری‌های قلبی و عروقی
   چربی احشایی با تولید مواد التهابی و ترشح هورمون‌هایی که بر عملکرد عروق تأثیر می‌گذارند، می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی را افزایش دهد. تجمع این چربی معمولاً با افزایش فشار خون، بالا رفتن سطح کلسترول بد (LDL)، و کاهش کلسترول خوب (HDL) همراه است. این عوامل احتمال بروز بیماری‌های قلبی و سکته را به شدت بالا می‌برند.
2. دیابت نوع 2
   چربی احشایی مستقیماً با مقاومت به انسولین مرتبط است. این مقاومت باعث می‌شود بدن به درستی از انسولین استفاده نکند، که نتیجه آن افزایش سطح قند خون و خطر بالاتر ابتلا به دیابت نوع 2 است. افراد دارای چربی احشایی معمولاً در معرض پیش‌دیابت یا دیابت کامل قرار دارند.
3. اختلالات تنفسی
   تجمع چربی احشایی در اطراف اندام‌های داخلی می‌تواند به بروز مشکلات تنفسی مانند آپنه خواب منجر شود. این اختلال تنفسی شبانه می‌تواند کیفیت خواب را کاهش داده و سبب بروز سرفه خشک شود و خطر بیماری‌های قلبی و سکته را افزایش دهد.
4. افزایش التهاب
   چربی احشایی به‌عنوان یک بافت متابولیک فعال، مواد شیمیایی التهابی مانند سایتوکاین‌ها را تولید می‌کند. این التهاب مزمن می‌تواند زمینه‌ساز بیماری‌های خودایمنی، آرتریت و حتی برخی سرطان‌ها شود.
5. مشکلات کبدی و متابولیک
   چربی احشایی می‌تواند باعث انباشت چربی در کبد و ایجاد بیماری کبد چرب غیرالکلی (NAFLD) شود. این شرایط ممکن است به آسیب‌های جدی کبدی یا حتی سیروز منجر شود. علاوه بر این، چربی احشایی با سندرم متابولیک که مجموعه‌ای از عوامل خطر مانند چاقی شکمی، فشار خون بالا و مقاومت به انسولین است، ارتباط مستقیم دارد.

مطلب پیشنهادی: ادویه‌ های کاهش وزن

تفاوت بین چربی احشایی و چربی زیر جلدی چیست؟

اگر در مورد چربی بدن تحقیق کرده باشید، احتمالاً نام دو نوع اصلی آن یعنی چربی احشایی و چربی زیر جلدی را شنیده‌اید. برخلاف باور عموم، این دو نوع چربی، با وجود شباهت در ماهیت، تفاوت‌های مهمی در محل ذخیره، عملکرد و تأثیرشان بر سلامتی دارند. شناخت تفاوت بین این دو می‌تواند به درک بهتر از چربی‌های بدن و خطرات آن‌ها کمک کند که ما در ادامه به شرح آن به زبان ساده پرداخته‌ایم:

1. چربی احشایی
   چربی احشایی در عمق شکم و در اطراف اندام‌های حیاتی مانند کبد، روده‌ها و کلیه‌ها تجمع می‌کند. این نوع چربی به دلیل نزدیکی به اندام‌ها می‌تواند عملکرد آن‌ها را مختل کند و با ترشح مواد التهابی، خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن مانند بیماری‌های قلبی، دیابت نوع 2 و فشار خون بالا را افزایش دهد. چربی احشایی به عنوان خطرناک‌ترین نوع چربی بدن شناخته می‌شود و کاهش آن برای حفظ سلامتی اهمیت زیادی دارد.
2. چربی زیر جلدی
   چربی زیر جلدی در زیر پوست ذخیره می‌شود و بیشتر در نواحی مانند شکم، ران‌ها، باسن و بازوها قابل مشاهده است. این نوع چربی معمولاً نقش ذخیره انرژی و عایق حرارتی را بر عهده دارد. چربی زیر جلدی در مقادیر متعادل خطری برای سلامتی ندارد، اما اگر بیش از حد انباشته شود، می‌تواند منجر به اضافه وزن و مشکلاتی مانند کاهش تحرک و فشار بر مفاصل شود. با این حال، اثرات منفی آن به اندازه چربی احشایی جدی نیست.

تفاوت‌های کلیدی

• محل ذخیره: چربی احشایی اطراف اندام‌های داخلی و چربی زیر جلدی در زیر پوست ذخیره می‌شود.
• خطرات سلامتی: چربی احشایی بسیار خطرناک‌تر است و مستقیماً به بیماری‌های مزمن مرتبط است، در حالی که چربی زیر جلدی عمدتاً مشکلات ظاهری و وزن اضافی ایجاد می‌کند.
• قابلیت مشاهده: چربی زیر جلدی قابل لمس و مشاهده است، اما چربی احشایی در داخل بدن پنهان است و اغلب فقط با آزمایش یا تصویربرداری شناسایی می‌شود.

درک این تفاوت‌ها می‌تواند به شما کمک کند تا رویکرد دقیق‌تری در مدیریت وزن و حفظ سلامت خود داشته باشید.

جمع بندی

چربی احشایی، این دشمن پنهان سلامتی، اگرچه در نگاه اول قابل مشاهده نیست، اما می‌تواند تأثیرات مخرب جدی بر بدن شما داشته باشد. از بیماری‌های قلبی و دیابت گرفته تا مشکلات تنفسی و التهاب‌های مزمن، این نوع چربی تهدیدی است که نباید نادیده گرفته شود. اما نگران نباشید! با داشتن سبک زندگی سالم، تغذیه مناسب و فعالیت بدنی منظم، می‌توانید میزان چربی احشایی خود را کنترل کرده و خطرات آن را کاهش دهید.

اگر می‌خواهید از ابتدا مسیر درستی را برای حفظ سلامت و تناسب اندام خود انتخاب کنید، فیتوجت همراه شماست؛ متخصصین فیتوجت با ارائه برنامه‌های شخصی‌سازی‌شده تغذیه و ورزش، به شما کمک می‌کنند تا به وزن ایده‌آل خود دست پیدا کنید و نگران مبتلا شدن به مشکلاتی همچون چربی احشایی نباشید. پس همین امروز برای شروع یک زندگی سالم‌تر با متخصصین فیتوجت تماس بگیرید و قدمی مؤثر برای آینده‌ای سالم‌تر بردارید؛ به یاد داشته باشید، سلامت شما سرمایه‌ای است که باید از آن محافظت کنید.